ความสอดคล้องกันระหว่างชีวิตและการ ประพฤติปฏิบัติ เป็นข้อเรียกร้องประการแรก ในการประกาศพระวรสาร ด้วยเหตุนี้ การไม่ปฏิบัติในสิ่งที่ ท่านประกาศ จึงเป็น→เรื่องหน้าชื่อใจคด (Hypocrisy) เป็นการทรยศต่อหน้าที่คริสตชน คือเป็น "เกลือดอง แผ่นดิน" และ "แสงสว่างส่องโลก" (2044-2046)
"บทบัญญัติของพระศาสนจักรเป็นข้อเรียกร้องขั้นต่ำนี้ เตือนเราว่าเราไม่สามารถเป็นคริสตชนได้หากไม่มีข้อตั้งใจทางศีลธรรม ไม่เข้าร่วมในชีวิตศีลศักดิ์สิทธิ์ของพระศาสนจัก และไม่ร่วมเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน กับพระศาสนจักรสิ่งเหล่านี้เป็นพันธะผูกพัน สําหรับคริสตชนคาทอลิก ทุกคน (2041,2048)
(1) จงร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณ และหยุด ทํางานในวันอาทิตย์ และวันฉลองบังคับ งดเว้นการ ทํางานหรือกิจกรรมต่าง ๆ ซึ่งกีดกันการถือวันดัง กล่าวเป็นวันศักดิ์สิทธิ์
ความเชื่อเป็นหนทาง ในการปฏิบัติตามคําแนะนําของพระวรสารเท่านั้น ที่บุคคลหนึ่งเรียนรู้ว่าจะอยู่บนหนทางนี้ได้อย่างไร ปฏิบัติอย่างไรจึงจะถูกต้อง และนําไปสู่ชีวิตที่ดีได้อย่างไร อํานาจการ สั่งสอนของพระศาสนจักร จึงต้องเตือนประชาชนใน เรื่องข้อเรียกร้องของกฎศีลธรรมตามธรรมชาติ (2032-2040, 2049-2051)
ในพระศาสนจักรเราได้รับศีลล้างบาป ในพระศาสนจักรเราได้รับความเชื่อ ซึ่งพระศาสนจักรรักษาไว้เหมือนเดิมตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา ในพระศาสนจักรเราได้ฟังพระวาจาทรงชีวิตของพระเจ้า และเรียนรู้ว่าเราต้องดำเนินชีวิตอย่างไร หากเราต้องการเป็นที่พอพระทัยพระเจ้า โดยทางศีลศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ ที่พระเยซูเจ้าทรงมอบแก่บรรดาศิษย์ของพระองค์
ใช่ จุดประสงค์ของชีวิตเราคือ เป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้าในความรัก และสอดคล้องกับพระประสงค์ ของพระเจ้า เราควรยอมให้พระเจ้า "ดํารงชีวิตของพระองค์ในตัวเรา" (คุณแม่เทเรซา) สิ่งนี้คือความ หมายของการเป็น "ผู้ศักดิ์สิทธิ์" (2012-2016, 20282029)
ไม่ใช่ ไม่มีมนุษย์คนใดได้รับสวรรค์จาก ความพยายามของตนเพียงอย่างเดียวความจริงคือเราได้รับการช่วยให้รอดพ้นด้วยพระหรรษทานของพระเจ้าเท่านั้นอย่างไรก็ตามสิ่งนี้เรียกร้องความร่วมมืออย่างอิสระของมนุษย์ด้วยเช่นกัน (20062021, 2025-2027)
พระหรรษทานของพระเจ้าประทานให้อย่างอิสระแก่บุคคลพระหรรษทานแสวงหาและขอร้องให้ตอบรับอย่างอิสระเต็มที่พระหรรษทานไม่บังคับความรักของพระเจ้าเรียกร้องการยอมรับของเราอย่าง อิสระ (2001-2002, 2022)
พระหรรษทานของพระเจ้านำเราเข้าสู่ชีวิตภายในแห่งพระตรีเอกภาพเข้าสู่การแลกเปลี่ยนความรักระหว่างพระบิดา พระบุตร และพระจิตทำให้เรามีชีวิตอยู่ในความรักของพระเจ้า และกระทํากิจการบนพื้นฐานแห่งความรักนี้ (19992000, 2003-2004, 2023-2024)
พระหรรษทานหมายถึง พระพรแห่งความรักที่พระเจ้าทรงมอบแก่เราแบบให้เปล่า พระทัยดีของพระองค์ที่ทรงช่วยเหลือเรา และพละกําลังแห่งชีวิตที่มาจากพระองค์ โดยทางไม้กางเขนและการกลับคืนพระชนมชีพ พระเจ้าทรงมอบชีวิตของพระองค์เพื่อเรา และพระองค์ทรงสื่อสารกับเราโดยทางพระหรรษทาน พระหรรษทานคือทุกสิ่งที่พระเจ้าประทานแก่เรา โดยที่เราไม่สมควรได้รับแม้แต่น้อย
ไม่มีมนุษย์คนใดสามารถช่วยตนเองให้รอดพ้นได้ คริสตชนเชื่อว่าพระเจ้าทรงช่วยเขาให้รอดพ้นด้วยจุดประสงค์นี้ พระเจ้าทรงส่งพระเยซูคริสตเจ้าพระบุตรของพระองค์ลงมาในโลก การช่วยให้รอดพ้นสําหรับเรา หมายความว่า โดยอาศัยพระจิตเจ้า เราเป็นอิสระจากอำนาจของบาป และพ้นจากอาณาจักรแห่งความตายสู่ชีวิตนิรันดร ซึ่งเป็นชีวิตในการประทับอยู่ของพระเจ้า (1987-1995, 2017-2020)
พระเยซูเจ้าตรัสในบทเทศน์บนภูเขาว่า "จงอย่าคิดว่าเรามาเพื่อลบล้างธรรมบัญญัติ หรือคำสอนของบรรดาประกาศก เรามิได้มาเพื่อลบล้าง แต่มาเพื่อปรับปรุงให้สมบูรณ์” (มธ 5:17) (19651972, 1977, 1983-1985)
ในพระบัญญัติ (โตราห์) นั้น พระบัญญัติสิบประการ (→บัญญัติ 10 ประการ) เป็นบทสรุปสำคัญ แสดงพระประสงค์ของพระเจ้าที่ทรงมีต่อประชากรอิสราเอล สำหรับชาวอิสราเอลการปฏิบัติตามโตราห์คือ หนทางหลักนำไปสู่ความรอดพ้นคริสตชนทราบดีว่าพระบัญญัติบอกถึงสิ่งควรกระทํา แต่พวกเขาควรทราบด้วยว่ามิใช่พระบัญญัติที่ช่วยให้รอดพ้นได้ (1963-964, 1981-1982)
บัญญัติในพันธสัญญาเดิมแสดงถึงความจริงซึ่งเหตุผลตามธรรมชาติมนุษย์เข้าใจได้ชัดเจน และบัดนี้ได้รับการประกาศและรับรองว่าเป็นพระบัญญัติของพระเจ้า (1961-1963, 1981)
หากมนุษย์เลือกกระทำดีและหลีกหนีความชั่วก็แน่นอนว่าสิ่งที่เป็นความดีหรือความชั่วนั้น ถูกจารึกอยู่ภายในตัวเขา ซึ่งที่จริงกฎศีลธรรมเช่นนี้เป็นสิ่ง ที่เราเรียกว่า "ธรรมชาติ" ของมนุษย์และทุกคนย่อมรู้กฎเหล่านี้ได้โดยเหตุผล (1949-1960, 1975, 1978-1979)
คริสตชนอุทิศตน เพื่อทําให้โครงสร้างทางสังคมมีความยุติธรรม ซึ่งส่วนหนึ่งคือการเข้าถึงทรัพย์สินของโลกนี้ ทั้งที่เป็นวัตถุ สติปัญญา และจิตวิญญาณ คริสตชนพยายามทําให้ศักดิ์ศรีของมนุษย์ในการทํางานได้รับการเคารพซึ่งรวมทั้งการได้รับค่าจ้างที่เป็นธรรมการถ่ายทอดความเชื่อเป็นกิจการที่แสดงถึงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกับมวลมนุษยชาติด้วยเช่นกัน (1939-1942, 1948)
มนุษย์ทุกคนมีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน แต่มิใช่ทุกคนที่มีสภาพความเป็นอยู่เท่าเทียมกันความอยุติธรรมซึ่งเกิดจากการกระทําของมนุษย์ย่อมขัดต่อพระวรสารมนุษย์ได้รับมอบพระพรและความสามารถต่าง ๆ จากพระเจ้าและพระองค์ขอให้เราพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันกล่าวคือ ในเมตตาธรรม นั้นบุคคลหนึ่งควรให้สิ่งที่อีกบุคคลหนึ่งขาดแคลน (1936-1938, 1946-1947)
มนุษย์ทุกคนเท่าเทียมกันในสายพระเนตรของพระเจ้าตราบเท่าที่ทุกคนมีพระผู้สร้างองค์เดียวกัน ทุกคนถูกสร้างมาในภาพลักษณ์ของพระเจ้าเดียวกันพร้อมกับจิตวิญญาณที่เข้าใจเหตุผล และทุกคนมีพระผู้ไถ่องค์เดียวกัน (19341935, 1945)
ความยุติธรรมทางสังคมจะเกิดขึ้น ณ ที่ซึ่ง ศักดิ์ศรีของทุกคนได้รับการเคารพ ซึ่งหมายถึงว่าสิทธิของพวกเขาได้รับการเคารพและยอมรับ รวมทั้ง สามารถมีส่วนร่วมทางการเมือง เศรษฐกิจ และ วัฒนธรรมของสังคมอย่างเต็มที่ด้วย (1928-1933, 1943-1944)
การทํางานเพื่อความดีส่วนรวมหมายถึงการแสดงความรับผิดชอบต่อผู้อื่น(13-1917, 1926)
→ความดีส่วนรวม เกิดขึ้นเมื่อมีการเคารพสิทธิพื้นฐานของบุคคล และมนุษย์สามารถพัฒนาศักยภาพด้านสติปัญญาและศาสนาได้อย่างอิสระ ความดีส่วนรวมยังหมายถึงว่ามนุษย์มีชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างอิสระ สงบสุข และปลอดภัย ในยุคโลกาภิวัตน์ ความดีส่วนรวมต้องมีขอบข่ายระดับโลก เพื่อรักษาสิทธิและหน้าที่ของมนุษยชาติ (19071912, 1925, 1927)
อำนาจปฏิบัติได้อย่างถูกต้องชอบธรรม เมื่อปฏิบัติเพื่อความดีของส่วนรวมโดยใช้วิธีการที่ถูก ต้องเพื่อบรรลุเป้าหมายดังกล่าว (1903-1904, 1921)
ทุกสังคมจำเป็นต้องพึ่งพาอำนาจที่ถูกต้องตาม กฎหมายเพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อยต่อเนื่องและ ดำเนินไปอย่างราบรื่นเพื่อส่งเสริมการพัฒนาสังคม เพื่อธำรงรักษาธรรมชาติมนุษย์ซึ่งพระเจ้าทรงสร้าง ขึ้นมนุษย์จึงยอมถูกปกครองด้วยอํานาจที่ชอบธรรม (1897–1902, 1918-1919, 1922)
ทุกสังคมตั้งอยู่บนลำดับขั้นของค่านิยม ซึ่งนำไปปฏิบัติบนพื้นฐานของความยุติธรรมและความรัก (1886–1889, 1895-1896)
