ความจริงและความงามเป็นของกันและกัน พระเจ้าทรงเป็นแหล่งที่มาของความงาม และความจริงด้วย ศิลปะซึ่งอุทิศให้กับความงาม จึงเป็นหนทาง พิเศษสู่ทุกสิ่งและสู่พระเจ้า (2500-2503, 2513)
สิ่งที่ไม่สามารถกล่าวออกมาเป็นคำพูด หรือการแสดงออกทางความคิดสามารถนําออกมาโดยทางศิลปะ ศิลปะเป็น “ความอุดมสมบูรณ์ที่ได้เปล่าแห่งความ ไพบูลย์ภายในของการเป็นมนุษย์” (CCC 2501) ในลักษณะที่ใกล้เคียงมากกับความคิดสร้างสรรค์ของ พระเจ้า แรงบันดาลใจและทักษะของมนุษย์รวมกันอยู่ในศิลปะ เพื่อให้รูปแบบอันเป็นที่พอใจใน สิ่งใหม่บางอย่าง ให้มุมมองของความจริงที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ศิลปะมิใช่สิ่งที่จบในตัวของเอง แต่ควรเป็น ความอิ่มใจ ขับเคลื่อน ยกระดับความเป็นมนุษย์และในที่สุดนํามนุษย์ไปสู่การนมัสการและการโมทนาคุณพระเจ้า
