ไม่ใช่ทุกคนที่ได้รับเรียกให้แต่งงาน แม้ผู้อยู่เพียงลำพังก็สามารถบรรลุเป้าหมายในชีวิตได้ พระเยซูเจ้าทรงแสดงหนทางพิเศษแก่บุคคลเหล่านี้ พระองค์ทรงเชื้อเชิญพวกเขาให้ถือโสด “เพราะเห็นแก่อาณาจักรสวรรค์” (มธ.19:12) (1618-1620)
ผู้คนจำนวนมากที่ใช้ชีวิตคนเดียว ต้องเผชิญกับความเหงา ซึ่งพวกเขาเข้าใจแต่เพียงว่าเป็นการขาดและเสียเปรียบ อย่างไรก็ตามบุคคลที่ไม่สนใจเรื่องการมีคู่ครองหรือครอบครัว แต่ชื่นชมการมีอิสรภาพและไม่ต้องขึ้นกับใคร พวกเขามีเวลากระทำสิ่งที่มีความหมายและสำคัญ ซึ่งผู้ที่แต่งงานแล้วไม่เคยได้กระทำ สิ่งนี้เป็นน้ำพระทัยของพระเจ้าที่พระองค์ใส่พระทัยดูแลผู้ที่ไม่มีใครเอาใจใส่ เป็นเรื่องธรรมดาที่พระเจ้าทรงเรียกบุคคลเช่นนี้ให้มาอยู่ใกล้ชิดพระองค์เป็นพิเศษ นี่คือกรณีที่บุคคลหนึ่งต้องการสละการแต่งงาน “เพราะเห็นแก่อาณาจักรสวรรค์” แน่นอนว่า กระแสเรียกนี้มิได้หมายถึงการรังเกียจชีวิตสมรส หรือดูถูกความรู้สึกเรื่องเพศ การถือโสดด้วยความสมัครใจเป็นไปได้ก็เฉพาะในความรัก และเนื่องมาจากความรักเท่านั้น สิ่งนี้เป็นเครื่องหมายทรงอานุภาพที่แสดงว่าพระเจ้าทรงสำคัญมากกว่าสิ่งอื่นใด บุคคลที่ไม่แต่งงานละทิ้งสัมพันธ์ทางเพศ แต่มิใช่ละทิ้งความรัก เขาเต็มเปี่ยมด้วยความปรารถนาที่จะออกไปพบกับพระคริสตเจ้า เจ้าบ่าวที่กำลังจะมา (มธ.25:6)
