พระศาสนจักรเป็นภาพลักษณ์ขนาดใหญ่แสดงถึงความรักของพระเจ้าในมิตรภาพของมนุษย์ ส่วนครอบครัวเป็นภาพลักษณ์ขนาดเล็ก อันที่จริง การแต่งงานจะสมบูรณ์แบบก็ต่อเมื่อเปิดกว้างรับผู้อื่น รับการมีบุตรที่พระเจ้าทรงส่งมา ยอมรับกันและกัน ในความมีน้ำใจและเป็นอยู่เพื่อผู้อื่น (1655-1657)
สิ่งที่ทำให้คริสตชนในสมัยแรกเริ่มของพระศาสนจักรซึ่งเป็นสาวกของ “ทางใหม่” นั้น หลงใหลมากที่สุดคือ เรื่อง “พระศาสนจักรในบ้าน” ของพวกเขา บ่อยครั้งทีเดียวที่มีคนมารับความเชื่อพร้อมกับ “ทุกคนในครอบครัวมีความเชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้า...มีความเชื่อและรับศีลล้างบาป” (กจ 18:8) ดังนั้น ในโลกที่ปราศจากความเชื่อครอบครัวที่กลับใจใหม่นี้ จึงกลายเป็นเหมือนเกาะแห่งชีวิตคริสตชน เป็นสถานที่ภาวนา การแบ่งปัน และการต้อนรับด้วยอัธยาศัยไมตรี ในไม่ช้า กรุงโรม โครินธ์ อันทิโอค และเมืองใหญ่ในสมัยโบราณ จึงมีพระศาสนจักรในบ้านแทรกซึมอยู่ทั่วไป เป็นเสมือนจุดแห่งแสงสว่างปัจจุบัน ครอบครัวซึ่งมีพระคริสตเจ้าประทับอยู่ ย่อมสามารถเป็นเชื้อแป้งฟื้นฟูสังคมของเราได้ 368
