ศีลสมรสเกิดขึ้นโดยคำสัญญาที่ชายและหญิงกระทำต่อพระพักตร์พระเจ้า และต่อหน้าพระศาสนจักรซึ่งพระเจ้าทรงยอมรับ รับรอง และทรงกระทำให้สมบูรณ์ ในความเป็นหนึ่งเดียวทางร่างกายของคู่สามีภรรยา เพราะพระเจ้าเองทรงเป็นผู้ผูกมัดศีลสมรสนี้ จึงทำให้การผูกมัดนี้ดำรงอยู่ จนกระทั่งฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งของคู่สมรสตายจากไป (1625-1631)
ชายและหญิงเป็นศาสนบริกรศีลสมรสซึ่งกันและกันพระสงฆ์หรือสังฆานุกรวอนขอการอวยพรของพระเจ้าให้ลงมายังคู่บ่าวสาว และยิ่งกว่านั้นยังเป็นสักขีพยานว่าการแต่งงานอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ถูกต้อง และคำสัญญานั้นครอบคลุมและกระทำต่อหน้าสาธารณชน การแต่งงานเกิดขึ้นเมื่อมีการยินยอมในการสมรสเท่านั้น นั่นคือ ชายและหญิงเข้าสู่การสมรสด้วยน้ำใจอิสระของตนโดยปราศจากความกลัว หรือถูกบังคับ และเขาทั้งสองมิได้มีอุปสรรคขัดขวางที่จะแต่งงาน หรือมีข้อผูกมัดทางพระศาสนจักร (เช่น การแต่งงานก่อนหน้านี้ การปฏิญาณถือความบริสุทธิ์)
