พระเจ้าประทานพระนามของพระองค์เพื่อให้การพูดกับพระองค์เป็นสิ่งที่เป็นไปได้ (203-213 230-231)
พระเจ้าทรงต้องการให้มนุษย์รู้จักพระองค์พระองค์ไม่ทรงต้องการเป็นที่ยำเกรงในฐานะ "ผู้ดำรง อยู่เหนือกว่า" พระองค์ทรงปรารถนาให้พระองค์เป็นที่รู้จักและได้รับเรียกเหมือนบุคคลที่เป็นอยู่จริง ทรงแสดง พระองค์ในพุ่มไม้ที่ลุกเป็นไฟพระเจ้าทรงเผยแสดงพระนามศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์แก่โมเสสว่า ยาห์เวห์ (YHWH) (อพย 3:14) พระเจ้าทรงให้ประชากรของพระองค์สามารถพูดกับพระองค์ได้แต่พระองค์ยังทรง ดำรงเป็นพระเจ้าผู้ซ่อนเร้นในอิสราเอลเพื่อเป็นการแสดงความเคารพยำเกรงพระเจ้า จึงไม่เอ่ยพระนามของพระองค์ แต่จะใช้คำว่า Adonai (องค์พระผู้เป็นเจ้า) เป็นคำเรียกแทนพระเจ้า ใน → พระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่ ใช้คำเดียวกันนี้ในการถวายพระเกียรติแด่พระเยซูเจ้า ในฐานะพระเจ้าแท้ "พระเยซูทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า" (รม 109)
