การภาวนามิได้เป็นการแสวงหาความสําเร็จ เพียงผิวเผิน แต่แสวงหาพระประสงค์ของพระเจ้าและ ความสนิทสัมพันธ์กับพระองค์ ความเงียบของพระเจ้า เชื้อเชิญเราให้ก้าวไปสู่สิ่งที่ท้าทายมากขึ้น ในการอุทิศ ตนเองอย่างสิ้นเชิง ในความเชื่อที่ไร้ขอบเขต และใน ความหวังที่ไม่สิ้นสูญ ผู้ภาวนาต้องยอมให้พระเจ้าทรงมีเสรีภาพสมบูรณ์ที่จะตรัสกับมนุษย์เมื่อทรงปรารถนา และประทานสิ่งที่พระองค์อยากให้ หรือทรงมอบพระองค์ เองอย่างที่ทรงต้องการ (2735-2737)
บ่อยครั้งเราพูดว่า ฉันภาวนาแล้วแต่การภาวนา ไม่ช่วยอะไรเลย บางทีเราอาจภาวนาไม่มากพอ ครั้งหนึ่งนักบุญยอห์น เวียนเนย์ ถามพระสงฆ์องค์หนึ่งที่บ่นเรื่อง การไม่ประสบความสําเร็จของเขาว่า “คุณพ่อทั้งสวดภาวนา ทั้งร้องวอนขอแต่คุณพ่อจําศีลอดอาหาร และตื่นเฝ้า ด้วยหรือเปล่า” อาจเป็นไปได้ว่าเราวอนขอพระเจ้าเม ถูกต้อง ครั้งหนึ่ง นักบุญเทเรซาแห่งอาวิลลา กล่าวว่า “อย่าภาวนาเพื่อให้ภาระที่แบกเบาขึ้น แต่จงภาวนาเพื่อให้มีหลังที่แข็งแกร่งขึ้น” → 40, 49
