ตั้งแต่สมัยแรกเริ่ม บรรดาคริสตชนภาวนาอย่าง น้อยที่สุดในตอนเช้า มื้ออาหาร และในเวลาเย็น คนที่ ไม่ภาวนาอย่างสม่ำเสมอ ในไม่ช้าก็จะไม่ภาวนาเลย (2697-2698, 2720)
คนที่รักกัน แต่ตลอดทั้งวันไม่เคยมีเครื่องหมาย ใด ๆ แสดงถึงความรักของเขาก็แปลว่าไม่ได้รักกัน จริง ๆ กับพระเจ้าก็เช่นเดียวกัน ผู้ที่แสวงหาพระองค์ อย่างแท้จริง จะส่งสัญญาณให้พระองค์ทรงทราบถึง ความปรารถนาในมิตรภาพและให้พระองค์เป็นเพื่อน ร่วมทาง เมื่อเราตื่นขึ้นในตอนเช้า และมอบถวายวันนี้แด่ พระเจ้า วอนขอพระพร และขอให้พระองค์ทรง “ประทับ อยู่” ในการพบปะและความปรารถนาทุกประการของเรา และโมทนาคุณพระองค์โดยเฉพาะเวลารับประทานอาหาร และเมื่อสิ้นสุดวัน เรามอบทุกอย่างไว้ในพระหัตถ์ของ พระองค์ ขอพระองค์ทรงให้อภัย และภาวนาเพื่อความสงบ สุขของตนเองและของผู้อื่น แล้ววันนั้น จะเป็นวันที่ดี เปี่ยมด้วยเครื่องหมายแห่งชีวิตที่นําไปสู่พระเจ้า →188
