แก่นแท้ของการรําพึง คือการพิจารณาไตร่ตรอง ด้วยการภาวนา ที่เริ่มต้นด้วยข้อความในพระคัมภีร์ หรือ รูปภาพศักดิ์สิทธิ์ และพินิจพิเคราะห์ถึงพระประสงค์ เครื่องหมาย และการประทับอยู่ของพระเจ้า (27052708)
เราไม่ “อ่าน” ภาพศักดิ์สิทธิ์ และข้อความใน พระคัมภีร์ เหมือนที่เราอ่านเรื่องราวในหนังสือพิมพ์ ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับเราโดยตรง แต่เราควรรำพึงถึงภาพศักดิ์สิทธิ์ และข้อความต่าง ๆ นั้น โดยยกจิตใจขึ้นหาพระเจ้า บอก พระองค์ว่า เวลานี้ ข้าพเจ้าเปิดรับสิ่งที่พระองค์ปรารถนา ตรัสแก่ข้าพเจ้าโดยผ่านทางสิ่งที่ข้าพเจ้าได้อ่านหรือในนอกจากพระคัมภีร์แล้ว ยังมีข้อความต่าง ๆอีกมากมายที่นำเราไปหาพระเจ้า และเหมาะสําหรับการ รําพึงภาวนา → 16
