การนมัสการของสาธารณชนในพระศาสนจักร ทั้งการทําวัตร พิธีบูชาขอบพระคุณ และบทภาวนา ทั่วไปล้วนมาจากพระคัมภีร์ หรือธรรมประเพณีของพระศาสนจักร ซึ่งรวมบุคคลเข้ากับการภาวนาของชุมชน ในพระศาสนจักร (2655-2658, 2662)
การภาวนาของคริสตชนไม่ใช่เป็นเรื่องต่างคน ต่างทําเท่านั้น แต่เป็นเรื่องของความสัมพันธ์ส่วนตัวของเรา กับพระเจ้า การภาวนาส่วนตัวจะค่อย ๆ ถูกชําระให้บริสุทธิ์ ขยายกว้าง และเข้มแข็งขึ้น เมื่อดําเนินไปในการภาวนา ของพระศาสนจักร การที่ผู้คนทั่วโลกมาชุมนุมกันในเวลา เดียวกัน ภาวนาและขับร้องบทเพลงสรรเสริญพระเจ้า ควยกัน ย่อมเป็นเครื่องหมายอันยิ่งใหญ่และงดงาม →188
