บทข้าแต่พระบิดา ทําให้เรารู้สึกชื่นชมยินดีว่าเรา เป็นบุตรของพระบิดาเดียวกัน กระแสเรียกร่วมกันของเราคือการสรรเสริญพระบิดา และมีชีวิตอยู่ร่วมกัน “เป็น น้ำหนึ่งใจเดียวกัน” (กจ 4:32) (2787-2791, 2801)

เพราะพระเจ้าพระบิดาทรงรักบุตรแต่ละคน - พระองค์ด้วยความรักพิเศษ ราวกับว่าเราเป็นเพียง จดหมายเดียวของความรัก เราก็เช่นกัน เราต้อง ปฏิบัติต่อกันในลักษณะใหม่ คือเปี่ยมด้วยสันติ ความรัก และความเอาใส่ใจ เพื่อให้เราแต่ละคนเป็น อัศจรรย์ที่แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเราอยู่ในสายพระเนตร ของพระเจ้า → 61, 280